Autori: Zorana Milićević, Irena Pavlović i Marko Vesić
Transdisciplinarni projekat obuhvata nekoliko umetničkih i istraživačkih disciplina i kao rezultat predstavlja složenu izložbenu postavku fokusiranu na različite oblike umetničke transpozicije industrijskog nasleđa, odnosno, termoelektrane Snaga i svetlost. Instalacija uključuje živu skulpturu koja komunicira ideju trajanja i prolaznosti. Sastoji se od biokompozitnog materijala — gljive, kao i digitalne fotografije i prostorne intervencije kreirane na pronađenim elementima iz termoelektrane; informativni materijal o prostoru i istoriji termoelektrane, odštampan na specijalno dizajniranom recikliranom papiru; zvučnu instalaciju koja predstavlja proizvod sintetičke, softverski obrađene zvučne građe, nastale semplovanjem u realnom industrijskom prostoru; video-materijal baziran na ideji čulne reciklaže, koji priziva koncept montaže i digitalne dokumentacije korišćenjem različitih tehnologija; projektne crteže i rekonstruisane građevinske elemente napravljene od biomaterijala, koji će biti postavljeni na visini, iznad projekcije. Svaki element projekta fokusiran je na određeno čulo ili pojam koji poziva na prostornost, istorijsku dimenziju i prolaznost industrijskog objekta, dok zvuk služi kao objedinjavajući element kroz koji se posmatrač kreće. Dalje, dok se video materijal prikazuje na zidu, a projekcije na kocki u uglu prostora, digitalne fotografije će biti postavljene u lajt boksovima, što će pored dodatnog ambijentalnog osvetljenja obezbediti i specifičnu isijavanje.
Značajan deo projekta čini i koncept prenamene, zbog čega su biomaterijali u prvom planu, a celokupna atmosfera projekta treba da simulira laboratorijske uslove. Na taj način stvara se prostor u kojem se publika kreće između umetničkih artefakata i „malih istraživačkih elemenata“ koji imaju za cilj da prikažu potencijalni pravac buduće industrije i koliko prostora bi možda trebalo da joj bude ustupljeno u odnosu na prirodne resurse. Specifičnost instalacije je u stalnom kretanju između muzičkog, vizuelnog i prostornog stvaralaštva, kao i u konceptima koji su se spontano pojavili u razmišljanju o industrijskom nasleđu i samoj elektrani, čiju autentičnu prirodu autori žele da predstave publici.
Saradnici: dr Aleksandar Knežević (Biološki fakultet), Damjan Jovanović (Pozorište Čiča Miča), Tamara Rajinac (Fakultet muzičke umetnosti), Marko Pljevljaljčić (Next Gen Design Lab d.o.o.), Kosto Malović, muzičar.
Zorana Milićević doktorirala je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu (2024), a osnovne studije slikarstva okončala je na Akademiji likovnih umetnosti u Trebinju (2018). Dobitnica je nagrade za najboljeg studenta Odseka za slikarstvo (2017), prve nagrade za crtež na Međunarodnom bijenalu radova na papiru u Prijedoru (2022), pohvale za rad na Bijenalu tapiserije u Beogradu (2022), kao i specijalne nagrade na festivalu Nauka na sceni – Srbija (2023). Njen projekat Scoby dobio je priznanje za izuzetan doprinos i inovacije u različitim STEM oblastima. Zorana je izlagala na brojnim grupnim i samostalnim izložbama u Srbiji i inostranstvu. Među najznačajnijim samostalnim izložbama izdvajaju se: Biomorfni prostori osame, Galerija FLU, Beograd; Biomorfni prostori osame vol. 2, Galerija Meander, Apatin; Obećavam da neću odustati od bavljenja umetnošću – izložba finalista, Gete institut, Beograd; izložba na Univerzitetu Sofija, Čijoda Ku, Tokioi učešće na 48. izložbi crteža i malog formata. Bila je saradnica na projektu Art Sequences, međunarodnoj izložbi u Kući legata u Beogradu. Članica je ULUS-a od 2021. godine. U okviru doktorskog umetničkog istraživanja realizovala je tri značajna projekta: Hod po vuni, Skandinavski paviljon, Beograd; Saće, Muzej afričke umetnosti, Beograd; i Skala, živa skulptura nastala u laboratoriji u saradnji sa profesorima Biološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu.
Irena Pavlović završila je Arhitektonski fakultet Univerziteta u Beogradu, integrisane studije, čime je potvrdila svoju strast prema formi, funkciji i umetnosti, a 2020. godine počinje da se bavi šivenjem i dizajnom, osnivajući brend u saradnji sa svojom sestrom pod nazivom Ide mi glatko. Tokom školovanja, aktivno je učestvovala na više izložbi koje spajaju umetnost i arhitekturu, među kojima se izdvajaju Presalon arhitekture 2022., na kome predstavlja svoj rad Perspektive, kao i izložba Vizuelni rečnik Studentskog grada, sa projektom Kabl. Irenina istraživanja su se, tokom školovanja, često bavila odnosom arhitekture i prirode, pokazujući da arhitektonski prostor ne mora nužno biti suprotstavljena prirodnom okruženju, što je neretko slučaj u praksi. Nakon uspešno završenih master studija, zapošljava se u kompaniji specijalizovanoj za produkciju događaja, gde preuzima ulogu scenografa. Njena pozicija obuhvata kreativni razvoj koncepata, scenografije, te organizaciju događaja.
Marko Vesić je student doktorskih studija i istraživač saradnik na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Pored stvaralaštva u domenu savremene klasične i primenjene muzike, poezije i postkonceptualnih umetničkih praksi, svoje istraživanje usmerio je ka polju primenjene estetike i filozofije nauke. Autor je nekoliko naučnih radova, kao i monografije „Logika [ne]naučnog otkrića“ u čijem se fokusu nalaze epistemološka pitanja muzičke teorije. Dobitnik je nekoliko nagrada za muzičko i esejističko stvaralaštvo, uključujući Prvu nagradu ULjUS-a za kompoziciju, Prvu nagradu na umetničkom hakatonu „Oda Betovenu“, kao i Prvu nagradu fondacija Lazar Vrkatić i Konrad Adenauer za pisanu kritičku misao. Moderator je umetničkih večeri, piše naučnopopularne članke za nekoliko časopisa i portala (Elementi, Talas, KuŠ) i aktivno se bavi popularizacijom kulture i nauke kroz javna predavanja. Njegova muzika je izvođena u Srbiji, Crnoj Gori, Francuskoj, Norveškoj, Južnoj Koreji, Danskoj, Finskoj, Velikoj Britaniji, Irskoj i Mađarskoj, dok je njegova poezija objavljena u Rukopisima 47, Zelenom konju, Beogradskom krugu kredom i drugim časopisima.
