Autor: Sanjin Ćorović
Projekat istražuje sudbinu beogradske termoelektrane Snaga i svetlost kroz pokušaj očuvanja njenog oblika, duha i značaja putem digitalne umetnosti, pružajući posetiocima priliku da se povežu sa njenom prošlošću, sadašnjošću i mogućom budućnošću.
Pored arhivske građe, korišćena je ifoto i video dokumentacija koju je umetnik prikupio na lokaciji, kao i delovi master rada srpskog arhitekte i dizajnera Andreja Mišića, koji je pokušao da udahne novi život ovom objektu. Njegova ideja je bilada se Muzej Nikole Tesle premesti na ovu lokaciju, obogaćen dodatnim pratećim sadržajima.
Korišćenjem određenih softverskih alata, senzora, kamera i projektora, umetnik obrađuje LiDAR skenove, fotografije, video-zapise i 3D modele elektrane kako bi kreirao unikatni kolaž,
digitalnu viziju prostora. Instalacija posetiocima omogućava interakciju
sa vizuelnim prikazima — pomeranjem i transformacijom slike, oni postaju aktivni učesnici u procesu istraživanja i reinterpretacije industrijskog nasleđa.
Kada nema posetilaca ispred instalacije, delo se prikazuje kao skup delimično artikulisanih, dinamičnih čestica koje se iznova javljaju i nestaju u kraćim vremenskim intervalima, a izvedene su iz prikaza skrivenih u donjem sloju. Posetioci svojim pokretima pomeraju čestice, otkrivajući druge vizuelne elemente koji se smenjuju i omogućavaju uvid u sva tri vremenska razdoblja. Kroz svetlosne konture, dinamične vizuelizacije i efekte koji odražavaju propadanje i regeneraciju, rad pokušava da oživi duh ovog istorijskog mesta.
Digitalna interpretacija elektrane nije fiksirano delo, već živa, interaktivna struktura koja menja svoj oblik i značenje u zavisnosti od toga kako je posetioci doživljavaju i sa njom interaguju. Svaki posetilac unosi sopstvenu perspektivu, postajući deo kreativnog procesa i na jedinstven način dovršavajući delo. Njihovo iskustvo i reakcije dodaju novi sloj tumačenja čitavom procesu. Ovakav odnos prema prošlosti i njenom doživljaju dotiče i filozofiju Anrija Bergsona, koja naglašava da sećanje nije pasivno skladište prošlosti, već aktivan proces koji oblikuje naše poimanje sadašnjosti. Instalacija nesamo da predstavlja arhivu elektrane kroz digitalni prikaz, već posetiocima omogućava da svojim pokretima i interakcijom rekonstruišu njenu prošlost i sagledaju moguće budućnosti. Na taj način, oni napuštaju ulogu tradicionalnog pasivnog posmatrača i postaju izvođači umetničkog dela.
Rad takođe istražuje vezu između materijalnog sveta i sećanja, pozivajući posetioce da postanu aktivni učesnici u stvaranju značenja ovog industrijskog spomenika.
Saradnici: Andrej Mišić, arhitekta i dizajner, Ana Krstajić, kompozitorka.
Sanjin Ćorović je vizuelni umetnik i producent sa višegodišnjim iskustvom na velikim projektima različitih tipova, kako komercijalnih tako i u domenu kulture. Osnovne studije je završio 2010. godine na Fakultetu za informatiku i računarstvo – smer za računarsku grafiku i dizajn (Univerzitet Singidunum). Trenutno je u završnoj fazi master programa digitalnih umetnosti na Fakultetu za medije i komunikacije (Univerzitet Singidunum), gde se bavi interaktivnim instalacijama, novim medijima, VR-om itd. Tokom niza godina je radio na brojnim međunarodnim produkcijama u regionu i svetu (Hrvatska, Slovenija, Rumunija, Nemačka, Belgija, Holandija, Ujedinjeni Arapski Emirati, SAD) gde je stekao veliko iskustvo u domenu audio-video tehnologija, dizajna i programiranja svetla, kao i integracije navedenog sa različitim softverima. Gostujući je predavač pri međunarodnom SAE institutu, gde predaje upotrebu video tehnologija i rasvete u „živoj” produkciji. Kao deo autorskog tima, dobitnik je nagrade publike na 66. Sterijinom pozorju, kao i na BITEF festivalu za predstavu „Kao da kraj nije ni sasvim blizu”, u celosti baziranu na novim tehnologijama.
